- obtūsus or obtūnsus
- obtūsus or obtūnsus adj. with comp. [P. of obtundo], blunt, dull, obtuse: vomer, V.—Fig., blunt, dull, weak, faint: cui (animo) obtusior sit acies: obtunsa pectora, insensible, V.: ne obtunsior usus Sit genitali arvo, too enfeebled, V.: vigor animi, L.: quo quid dici potest obtusius? more stupid.
Latin-English dictionary. 2013.